< Terug

Brieven aan de rattenhemel



Jij was een straatrat, net zoals ik. En wat doe je met ratten? Je zet een val of je strooit rattengif. Of je slaat ze dood met een stok. Precies wat ze met jou hebben gedaan. Ze hebben je doodgeslagen als een rat.
Ik weet nog heel veel van wat er allemaal gebeurde voor de moord. Alles blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik zou de tijd terug willen zetten.
Als jij dat fototoestel had kunnen verkopen, als we Pablo niet hadden gezien in de deuropening van juwelier Rodriguez, als we geen foto’s hadden genomen op de Plaza de la Libertad, als er die nacht geen stroomstoring was geweest... Zou het dan anders zijn gelopen?
Ik ben zo in de war. Ik heb je zien liggen, Ricardo, in het lijkenhuis. Iemand van je familie moet daar naartoe om een handtekening te zetten op je overlijdensacte. Anders word je begraven met de naam van een vreemde. Je had niets en nu willen ze zelfs je naam afpakken. Ik moet op zoek naar je familie. Ik moet ervoor zorgen dat je onder je eigen naam wordt begraven. Als je met een vreemde naam wordt begraven, ben je iemand die nooit heeft bestaan.



Uit de Volkskrant: In dit boek is de verbeelding aan de macht en die heeft vaak een krachtiger werking dan welk waar gebeurd verhaal dan ook.

Peter van den Hoven in Vernieuwing: een realistisch, sober en aangrijpend relaas over het uitzichtloze leven van straatkinderen.

Brieven aan de rattenhemel was een kerntitel voor de Jonge Jury.

 
© de ontwerpster